Lovely poems for poem lovers

လူသတ္သမားရဲ႕ညစာ   -နွင္းခါးမိုး လူသတ္သမားက ေသြးေအးတယ္ ။ ေသြး မေျခာက္ေသးတဲ့လက္နဲ႔ စီးကရက္ကို မီးညႇိပံု  သူသတ္ထားတဲ့ အေလာင္းရဲ႕ အက်ႌရင္ဘတ္ ၾကယ္သီးေတြကို ဆြဲေစ့ေပးပံု ၊ ေကာ္ဖီဆုိင္ထဲက ထလာသလို ေလကေလးခြၽန္ၿပီး ေလွ်ာက္သြားလိုက္ေသးသတဲ့။ ဥဩသံေတြ ဆူညံ ရဲေတြ ေရာက္လာ သတင္းစာ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ေခါင္းႀကီးစာလံုးမည္းႀကီးနဲ႔ ပါလာ အသတ္ခံရသူရဲ႕ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို တီဗီြက မၾကာမၾကာ ထုတ္လႊင့္ေန တစ္ၿမိဳ႕လံုး ကလည္း ဒီအမႈအေၾကာင္းပဲ ေျပာေနၾက ။ ေရႊကို လိုလို႔ သတ္သလား လူကို လိုလို႔ သတ္သလား တခါက ရန္ၿငိဳးလား စိတၱဇ လူသတ္သမားလား ။ အေသဆိုးေလျခင္းလို႔ စုပ္သပ္သူက သပ္ အတင့္ရဲေလျခင္းလို႔ ေဒါကန္သူက ကန္ ေ႐ွ႕က လမ္းခ်ိဳးေကြ႔ အေမွာင္ရိပ္ထဲ  လူသတ္သမား ေစာင့္ေနမလားလို႔ ေၾကာက္လန္႔သူေတြလည္း ရိွရဲ႕ ၊ ( ဒီလိုနဲ႔ ) ၿမိဳ႕ကေလးထဲ ညအေမွာင္ထုက တြားသြား၀င္လာ တံခါးေတြ ေစာေစာပိတ္  မီးေတြ ေစာေစာ မိွတ္ၾက  ေစာေစာေတာ့ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ၾက ။ လူသတ္သမားေကာ ဒီအခ်ိန္ဆို ညစာ စားေနေလာက္ၿပီ ၀ိုင္ကေလး ေသာက္လိုက္ စပ်စ္သီးေလး ျမံဳ႕လိုက္နဲ႔ေလ ၿပီးေတာ့ မနက္က ေသြးစြန္း

" တခါတခါ " တခါတခါ အခ်စ္ဟာ ေသြးနဲ႔တူတယ္။ တစက္ဆို တစက္ တန္ဖိုး တက္တတ္တယ္ ။ at times love is like blood: even just a drop, its value tends to increase. တခါတခါ အခ်စ္ဟာ ေခၽြးနဲ႔တူတယ္။ ငုပ္ေနရင္လည္း မေကာင္း လြန္သြားရင္လည္း အႏၲရာယ္ပဲ ။ at times love is like sweat: it's bad if you don't sweat, too much sweat is dangerous. တခါတခါ အခ်စ္ဟာ တံေတြးနဲ႔တူတယ္ ။ ျမဳံထားမွ တန္ဖိုးရွိတယ္ ။ at times love is like spittle: it's better when held in mouth. တခါတခါ အခ်စ္ဟာ ေသးနဲ႔တူတယ္။ စြန္႔ထုတ္လိုက္တာနဲ႔  အညစ္အေၾကး ျဖစ္သြားတာပဲ ။ at times love is like urine: once released, it becomes waste. တခါတခါ အခ်စ္ဟာ ေခ်းနဲ႔တူတယ္။ သိပ္ခ်ဳပ္လြန္းရင္ အႏၲရာယ္ျဖစ္တတ္တယ္ ။ at times love is like faeces: chronic constipation is harmful. တခါတခါ အခ်စ္ဟာ အေတြးနဲ႔တူတယ္။ လြဲေခ်ာ္မႈက၊ လက္ေတြ႕ျဖစ္မလာတာက ပိုမ်ားတယ္။ at times love is like thoughts: there are more hitches and glitches than realization of hopes. တခါတခါ အခ်စ္ဟာ ကေလးနဲ႔တူတယ္။ ဘာမွမသိေသးတဲ

က  စား  သူ သူ႕ ေလာ ဘ က သူ႔ ကို ကု လား ဖန္ ထိုး ေတာ့ သူ႔ အ မွန္ တ ရား ေတြ ခါး က်ိဳး ကုန္ ပါ ေရာ့ လား ။  ။ ရိ ကၡာ ကို ေမ်ွာ္ ရင္း နဲ႔ ပစ္ ခ် လိုက္ တဲ႔ သိ ကၡာ အ ခ်ပ္ ခ်ပ္ ေတြ က သူ႕ သ မိုင္း သူ႕ ဇာတ္ မွာ ေန ရာ မ လပ္ အ ထပ္ ထပ္ ရယ္ ။  ။ တစ္ ခြင္ ႏိုင္ ဖို႔ အ ေရး သူ႕ ေတြး ပံု ႀကံ ပံု အ ကု သိုလ္ ေတြ စံု လိုက္ တာ ေဂ်ာ္ ကာ မ တက္ ဖဲ မ ပ်က္ ခင္ သူ႔ အ တၱ က ကု လား ဖန္ အ ခါ ခါ ထိုး သူ႕ ခါး ရိုး ကို ခ်ိဳး ေတာ့ မယ္ ။  ။                                     ၿဖိဳး ေဝ ေအာင္ ( S U O E ) ကိုႀကီးရဲ႕ ေနာက္ထပ္ကဗ်ာေကာင္းေလး တစ္ပုဒ္ပါ၊ ကဗ်ာေလးဖတ္ရင္း လူတခ်ိဳ႕အေၾကာင္းကို ေတြးမိတာပါ။ တကယ္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ေသာလူေတြဟာ ကဗ်ာေလးထဲက 'ကစားသူ' နဲ႔ တူတယ္။ ကိုယ္ရဲ႕ေလာဘက ကိုယ့္ကို ေစ့ေဆာ္လိုက္တဲ့အခါ ကိုယ္ရဲ႕သိကၡာေတြ အက်င့္ေတြ အားလံုးကို ကိုယ္တိုင္ခ်ိဳးဖ်က္ပစ္ဖို႔ ဝန္မေလးၾကေတာ့ဘူး။ ကိုယ္တိုင္လက္ခံထားတဲ့ အမွန္တရားေတြအားလံုး၊ လူ႔က်င့္ဝတ္ေတြအားလံုးကို ေလာဘေၾကာင့္ ခ်ိဳးေဖာက္ၾကေတာ့ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေလာဘက ကုလားဖန္ထိုးလာတဲ့အခါ ေျမႇာက္ထိုးပင့္ေကာ္ လုပ္လာတဲ့အခါ ဘယ္သူတရားပ်က္ပ်က္ ကိုယ္မပ်က္ၾကဖို႔ သိပ္အေရးႀကီးတာေ

ချယ်ရီမြင်တိုင်းလွမ်းတယ် ချယ်ရီမြင်တိုင်းလွမ်းတယ် ဆယ်ကျော်သက်ဆိုတာ ပုရစ်ဖူး မြေးဦးရတဲ့ထိမမေ့မယ့်သူကိုရူးတယ် . . ပြောတဲ့သူကတော့မေ့နေမှာပါ နားထောင်ခဲ့ဖူးသူသာ တစ်ထောင့်တစ်ညချယ်ရီပုံပြင်တွေနဲ့ အိပ်ယာဝင်တိုင်း အတွေးတွေလွန့် လူး  မပြယ်မယ့်သစ္စာတွေ အဆက်မပြတ်ဖူးခဲ့တယ်. . ညီမလေးရေ . . . တဲ့  ခေါ်သံလေးက တစ်ဝက်တစ်ပျက် အေးပေါ့လေ  ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုစာအလွန်မှာ ဆေးသားလေးတွေ မှိန်သင့်ပြီပေါ့  တယူသန်တဲ့ငါ့မှာသာ မပြယ်သေးတဲ့အဆွေးတစ်ချို့ နဲ့  ချယ်ရီပွင့်တဲ့မြို့ တွေရောက်တိုင်းလွမ်းတယ်. . ရေစက်ဆိုတာ  ရှားပါးလွန်းခဲ့တယ် အချစ်ဦးရယ်  မျက်ဝန်းတချို့ ဆိုတာတောင်  မမေ့နိုင်လွန်းလို့ လက်ချိုးရေမိခဲ့တာပါ  နင်သိရဲ့ လား  (ငါလေ. . .) ချယ်ရီမြင်တိုင်း လွမ်းတတ်တုန်းပဲ . .။                                မိုင်မျိုးမျိုးဆန်း

 ​မျှော်​နေသူတ​စ်ေ​ယာက်​ရဲ့​နေ့ မွန်းမတည့်သေးဘူး သတိရခြင်းတွေက တလိမ့်​လိမ့်​တက်လာပြီ ဒီနေ့ ဘယ်လိုနေဝင်ရမလဲ  ဆည်းဆာက ပုပ်အဲ့​နေဦးမှာသေချာတယ် အရုပ်ဆိုးနေတဲ့ ညရယ် လွမ်းနေတဲ့ ငါရယ် အရာရာဟာ အလာ့ဂျစ်ဆန်နေတယ် စိတ်ကိုတင်းတယ် ငါပြုံးနေတယ် မနက်ဖြန်များစွာအတွက် ဒီနေ့များစွာကိုအံတုရဦးမယ် မှောင်နေတဲ့တောင်ကုန်း ဘယ်တော့များအလင်းတွေဖြာမလဲ အချစ်ဟာအတော်ဈေးကြီးသလား ပေးဆပ်ခဲ့သမျှ ရေပေါ်ရေးတဲ့ အရုပ်လို ခေါက်သိမ်းထားတဲ့စာမျက်နှာတွေကိုမှ တမေ့တမောဖတ်ချင်နေမိတယ် ဆောင်းတွေသာနွေဆန်သွားရဲ့ ပြန်မလာသူတစ်ယောက်ရဲ့အလွမ်းဟာ ကိုယ်နဲ့ဝေးရာဆီ ။                          အမုံ(မရမ်းမြေ))

ကိုယ့္ကမၻာဦး ကမၻာဦးက ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ကဗ်ာေရးဖူးသလား ကိုယ္မသိဘူး။ မင္းအတြက္ဆိုျပီး ကိုယ္ကဗ်ာေရးတဲ႕အခါ မင္းဆီ ေရာက္ေအာင္  မပို႕တတ္ခဲ႕ျပန္ဘူး။ အင္းေလ ကိုယ္တို႕က ခ်စ္သူေတြမွ မဟုတ္ခဲ႕ပဲ။ သူ အဆင္ေျပပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးမိတယ္ ကိုယ္ အဆင္ေျပေျပ မေျပေျပေပါ့။ ကိုယ့္အခ်စ္မွာ အလ်ားအနံေတြမလိုသလို အသြားအျပန္ေတြမွ မလိုတာ။ မင္းကို ခ်စ္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ထူးထူးျခားျခား ရူးရတာပဲ ကိုယ္ဘဝင္ျမင့္မိျပန္ေရာ။ ေပးတိုင္းျပန္ရမယ္ဆိုတာမ်ိဳး ကိုယ့္ဒႆ     နမရွိဘူး။ မေယာင္ရာ ဆီလူးတဲ႕သူဟာ ဘယ္သူလဲေမးရင္ ကိုယ့္ကိုသာ  လက္ညိွဳးထိုးျပပါေတာ့။ ကိုယ္ကမၻာ႔ဦးပံုျပင္ထဲမွာေတာ့ မင္းနဲ႕ကိုယ္နဲ႕ ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ၾကီးထဲ  လက္တြဲ လမ္းေလ်ွာက္ေနၾကတယ္ဆိုပါေတာ့။                                                                                             မ်က္မွန္ျဖဴ My first love or My imaginary Eve                                         I'm not sure The first two lovers of the world wrote poems about love each other.  So as me,  I'm writing poems dedicated to you But not know how to

"ငါတို႔ၿမိဳ႕က လူငယ္ေျခပ်က္ေလးအခ်ိဳ႕" ေငြ၂၀၀ရွိရင္ ကြမ္းယာသည္မေလးကို ရိသဲ႔သဲ႔လုပ္ခြင့္ရတဲ႔ေခတ္မွာ.. တရုတ္ဆိုင္ကယ္ အိတ္ေဇာၿဖဲစီးတဲ႔ေကာင္ ေဂါင္ပဲ လူၾကားထဲ ဆိုင္ကယ္ မႂကြတႂကြေထာင္ရင္ အေကာင္ပဲ… မ်က္လံုးနဲ႔ၾကည့္ရင္ ျငိ ခ်င္တယ္ လမ္းမေပၚ ဆိုင္ကယ္ေက်ာ္မတက္နဲ႔ အသက္အေသခံၿပီး ျပန္ေက်ာ္္လိမ့္မယ္… စီနီယာေက်ာ္ၿပီး ကြမ္းယာမဝယ္နဲ႔ ဆိုင္ေရွ႕တင္ အသက္ထြက္သြားမယ္… ဂါရဝတရားကို အခ်င္းခ်င္းေအာ္ဆဲရတာေလာက္ ဒီေကာင္ေတြ မႀကိဳက္ဘူး… ဒီေကာင္ေတြ စာမတတ္ဘူး.. ဒီေကာင္ေတြ စာမဖတ္ဘူး.. ဒီေကာင္ေတြ စာတတ္လည္း စာမဖတ္ဘူး… လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ဆူညံခြင့္ရတာကိုက သူတို႔ရဲ႕ လစ္ဘရယ္ဝါဒ… လူစံုရင္ အရက္ေသာက္မယ္ လူမစံုရင္ လိုက္စုမယ္.. လမ္းေထာင့္မွာ ပုလင္းေထာင္ဝိုင္းဖြဲ႕ျဖစ္ရင္ အခမ္းနားဆံုး သုခ… ကမာၻကိုကယ္တင္ခ်င္တဲ႔ လူငယ္ေလးေတြ သူတို႔အေမ ေခါင္းမွာ ေစ်းဗန္းႀကီး မႏိုင္မနင္းနဲ႔… ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဂရုမစိုက္ဟန္နဲ႔ ပစ္ခနဲ ေထြးထုတ္လိုက္တဲ႔ကြမ္းေသြးလို အသံုးမက်တဲ႔ ေသြးဟာရဲရဲနီေထြး.. လြဲေနတဲ႔ သတိၱေတြ လြဲေနတဲ႔ လြတ္လပ္မႈေတြ ေပ်ာ္စရာကို အပ်က္ထဲရွာေနတဲ႔ ငါတို႔ၿမိဳ႕က လူငယ္ေျခပ်က္ေလးေတြ…။ ။ _________________