ဆရာဆန္းေက်ာ္ဝင္းရဲ႕ကဗ်ာ
လူတိုင္းမွာ
ဘယ္ေတာ့မွမဆံုႏိုင္ေပမယ့္
ဘယ္လိုမွေမ့မရတဲ႔လူတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိခဲ႔ၾကမယ္…
ႏွစ္ေတြၾကာတဲ႔အခါ
ျပင္းျပင္းရွရွ မလြမ္းေတာ့ေပမယ့္
ျပန္ေတြးတိုင္း မ်က္ရည္ဝဲေစမယ့္ အမွတ္တရေတြ…
" အတူေပ်ာ္ဖူးတဲ႔လူထက္
အတူငိုဖူးတဲ႔လူကို ပိုသတိရတယ္ "ဆိုလား
ငါတို႔ႏွစ္ဦးသား တစ္ေယာက္မ်က္ရည္တစ္ေယာက္သုတ္ခဲ႔တာ
ေပါင္မုန္႔တစ္ခုကို တစ္ေယာက္တစ္ဝက္ဖဲ႔စားခဲ႔တာ
၂၀၀တန္တစ္ရြက္ကို
တစ္ေယာက္အိပ္ကပ္ထဲတစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ
ျပန္ထည့္ေပးတဲ႔ကရုဏာေတြ
ထမင္းခ်ိဳင့္တစ္ဆင့္ကို တစ္လွည့္စီ ခြံ႕ၿပီး
မဝေရစာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္မ်ား…
ဆိုင္ကယ္အပ်က္ေလး တစ္လွည့္စီတြန္းရင္း
သီခ်င္းေတြ ေအာ္ဆိုဖူးတာ
ထီလက္မွတ္ေလးကိုင္ရင္း အနာဂတ္ကို
ေအာ္ဟစ္ရင္ခုန္မိတဲ႔အခ်ိန္ေတြ
ေယာက္်ားရင့္မာႀကီးဆိုေပမယ့္
အရမ္းဝမ္းနည္းတဲ႔အခါ
နင့္ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းထည့္ငိုခ်င္တယ္။
ထူးထူးဆန္းဆန္း စံုတြဲေပါ့…
တစ္ေယာက္လက္ကို တစ္ေယာက္ဆုပ္ကိုင္ရင္း
တစ္ေယာက္ပခံုး တစ္ေယာက္မွီရင္း
လမ္းခြဲဖို႔ ေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကတယ္ ။
အရမ္းခ်စ္သူတိုင္း လမ္းမခြဲျဖစ္ဘူးလို႔ ထင္သလား
ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး အသက္ရွဴေခ်ာင္ဖို႔အတြက္ အသက္ရွဴၾကပ္ခဲ႔ရတဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ။
ဆႏၵ/ခံယူခ်က္/အေတြးအေခၚ တစ္ခုမွမတူတဲ႔
လူသားႏွစ္ေယာက္အတြက္
အနားမွာထားပီး ေအာ္ဟစ္ရန္ျဖစ္မယ့္အစား
အေဝးမွာေနရင္း လြမ္းေနတာက
အေကာင္းဆံုးျဖစ္မွာပါ။
ျဖည္မရတဲ႔ ဆက္ထံုးေလးေတြမ်ားလာတဲ႔အခါ
သံေယာဇဥ္ႀကိဳးလည္း ျပတ္ခ်င္ျပတ္မွာေပါ့။
ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ေဝးခဲ႔ၾကတယ္…
တစ္ေယာက္လက္ကို တစ္ေယာက္ဆုပ္ကိုင္ရင္း
ကမာၻတစ္ဖက္စီ ေဝးခဲ႔ၾက ။
ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ေဝးခဲ႔ၾကတယ္…
တစ္ေယာက္ပခံုး တစ္ေယာက္မွီရင္း
သံသရာအေကြ႕ထိ ေဝးပစ္ၾက ။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ က်ေနာ္တို႔ ေဝးခဲ႔ၾကတယ္…
ကမာၻတစ္ဖက္အထိ
စၾက္ာဝဠာတံတိုင္းအထိ…ေဝး ။
"သတိရျခင္းကမ္းပါးကို အခ်ိန္ျမစ္တိုက္စားမလား"
ဟင့္အင္း…ႏွစ္ေတြၾကာတဲ႔အခါ
ျပင္းျပင္းရွရွ မလြမ္းေတာ့ေပမယ့္
ျပန္ေတြးတိုင္း မ်က္ရည္ဝဲေစမယ့္ အမွတ္တရေတြ
အမ်ားႀကီး
အမွတ္တရေတြ အမ်ားဆိုမွ အမ်ားႀကီး ။
လူတိုင္းမွာ
ဘယ္ေတာ့မွမဆံုႏိုင္ေပမယ့္
ဘယ္လိုမွေမ့မရတဲ႔လူတစ္ေယာက္ေတာ့
ရွိခဲ႔ၾကမယ္…။ ။
-------------------------------
ဆန္းေက်ာ္စြာဝင္း(1991-2017)
Comments
Post a Comment