ငါ (မိုင်မျိုးမျိုးဆန်း)
ငါ
ဘယ်တုန်းကမှ မနီးဖူးတာကို
ဝေးလှပါချည်ရဲ့ ဆိုပြီး တမျှော်တခေါ်လွမ်းသတဲ့
ငါဆိုတဲ့ကောင်က
အဲ့လို ဗရမ်းဗတာ . .
လွမ်းလှပါပြီအော်လဲမကြားနိုင်သူကို
တိတ်တခိုး စိတ်တွေကောက်လိုကောက်
ပြီးတော့လဲ . .
ကိုယ့်အချစ်နဲ့ကိုယ်ပဲ အာပတ်ဖြေရတယ်
အဲ့လို မရေမရာနဲ့ ငါ . . .
ဟာတာတာ ရင်ဘတ်ကိုပိုက်ထားပြီး
မညှာမတာ ရက်စက်ရက်သူလို့
လက်ညိုးတွေထိုးလိုထိုး
မျက်ရည်မိုးဆိုတာလဲ
ကိုယ်ပဲရွာ ကိုယ်ပဲတိတ်လိုက်နဲ့
ငါ့အရိပ်နဲ့ ငါပဲ ရူးနေသူ . .
ထားခဲ့မယ်ဆိုတော့ လက်ကိုဆွဲ
နေခဲ့မယ်ဆိုတော့လဲ ဘာသိဘာသာ
မရေမရာနဲ့ ဒီလမ်းကိုလျှောက်ဖို့
ငါပဲ မတွန့် မဆုတ် ရွေးချယ်ခဲ့တာ . .
ရင်နာလိုက်စမ်း
အဖန်တရာတေတဲ့ ဒီလိုအချိုးတွေနဲ့
သေသေရှင်ရှင် လှည့်မကြည့်စတမ်းဆိုရင်
လွတ်လမ်းက လက်တစ်ကမ်းမှာပဲလေ . .
ဒါပေမယ့် . .
ငါဆိုတဲ့ အမိုက်အမဲကလဲ
ကြိုသူမဲ့တဲ့ ဒီကမ်းမှာပဲ ကပ်ချင်သူ
မငြူ စူစတမ်းပေါ့လေ
ကျွတ်တမ်းမှ မဝင်ချင်တာ . .။
မိုင်မျိုးမျိုးဆန်း
Comments
Post a Comment